Pałac w Liwadii

Początki założenia parkowo-pałacowego sięgają 1834, gdy polski magnat Leon Potocki, syn Seweryna, na zakupionym przez siebie terenie zbudował niewielką rezydencję, kaplicę katolicką i park. W 1860 posiadłość przejął car Rosji Aleksander II Romanow. Na jego polecenie Hipolit Monigetti przebudował dom Potockich na pałac, dostosował architekturę kaplicy katolickiej do prawosławnych wymogów i wybudował Mały Pałac (dziś nie istniejący) oraz oranżerię. W 1895 znacząco powiększono i odnowiono park Potockich. W 1910 - 1911, na polecenie cara Mikołaja II Romanowa, rozebrano stary pałac i architekt Nikołaj Krasnow wybudował, nowy, większy i bardziej reprezentacyjny neorenesansowy pałac, zwany Białym lub Wielkim. Zbudowany jest z białego górnokredowego wapienia przywiezionego z Inkermanu, fasady i wnętrza ma wykończone białym marmurem karraryjskim oraz białymi stiukami, czemu pałac zawdzięcza swą nazwę. Obok pałacu powstał tzw. "dworek włoski", również bogato zdobiony marmurem i w stylu neorenesansowym. Krasnow także dobudował do świątyni Potockich zachodnią część, znacznie powiększając pierwotną kaplicę. W następnych latach powstało w kompleksie kilka budynków gospodarczych oraz rezydencji dworzan. Pałac w Liwadii był ulubionym miejscem letniego wypoczynku carów. Zmarł tu w 1894 car Aleksander III Romanow. Rodzina ostatniego rosyjskiego cara Mikołaja II przebywała tu czterokrotnie i spędziła łącznie rok.